Zwevend tussen...

Het leven heef rare wendigen... het leven heeft zijn ups en downs...
Een rollercoaster van emoties, een trip zonder eind

het is een ja, het is een nee, soms twijfel
het is vreugde, het is verdriet, soms vredige rust
het is vriend, het is vijand, soms kennis
het is vrede, het is oorlog, soms wapenstilstand
het is wit, het is zwart, soms grijs
het is liefde, het is haat, soms emotieloos
Zwevend tussen...

Het is het leven.

Mmm...bij gebrek aan het vinden van de juiste woorden, vloeit dit soms ook uit de pen. Mijn gedachtenkronkels maken soms rare sprongen...

De eerste twee dromen bereikt...

Guur herfstweer, enkele dagen verlof en zeeën van tijd... de perfecte coctail voor het schrijven van een blog. Vooral gebrek aan de laatste twee ingrediën hebben ervoor gezorgd dat het alweer zes maanden geleden is dat jullie nog iets van me gehoord hebben. But no panic, I'm still alive!

Zal ik dan nu maar beginnen war ik zes maanden geleden gestopt ben? Mijn ambities...

Op werkgebied is er de laatste tijd heel wat veranderd. In juni kregen we te horen dat onze dienst een reorganisatie zou ondergaan. Nu dat we eindelijk onze eigen adviseur-generaal hadden, werd het tijd dat ew er eens goed invlogen. Iedereen werd gescreend en vervolgens mochten we ons allemaal kandidaat stellen voor een functie binnen de dienst. Je hebt het goed gelezen, iedereen mocht zich kandidaat stellen, voor eender welke functie. Natuurlijk bracht dit heel wat onzekerheid mee. Ondanks het feit dat ik volledig achter het concept stond (kregen een duidelijk beeld van de kennis en de kwaliteiten binnen de dienst + mensen die hun echt niet goed voelden in hun functie kregen nu een nieuwe kans), zouden het voor mij toch ook enkele onzekere maanden worden. In mijn huidige functie voerde ik immers twee functies uit in het nieuwe organigram. Namelijk copywriter (personeelsblad, teksten voor brochures,...) en accounts (contact leggen met de algemene directies, communicatieplan opstellen,...). Ik zou dus een keuze moeten maken. Die keuze was niet moeilijk. Met het toekomstbeeld van consultant in mijn hoofd, koos ik onmiddellijk voor account. Dit is wat ik wou worden en dit is wat ik zou zijn! Dan die maanden onzekerheid, zou ik mijn functie van nu nog wel mogen uitvoeren, is het werk dat ik nu doe, niet voor niets?

Toen volgde de screening bij dipconsult. Een hele voormiddag assesmentoefeningen: de postbakoefening, het rollenspel en uiteindelijk het interview. Naar mijn gevoel ging alles goed. Vooral in het rollenspel en het interview heb ik mijn sterke punten naar voor kunnen brengen.Ik had gedaan wat ik kon en nu was het afwachten...

In oktober kreeg ik mijn resultaat. Het is best wel grappig om te zien hoeveel informatie een consultant uit dergelijke oefeningen kunnen halen. Je leest dan zwart op wit je persoonskenmerken en ja...dan komt die glimlach...want ik ben er exact uitgekomen zoals ik ben, meer kon ik niet wensen. Nog eens een maand later viel dan het verdict... En inderdaad, hier lees je nu de blog van een Accountmanager :). Bovendien werd ik ook communicatiecorrespondent van onze dienst. Mijn eerste doel heb ik bereikt, op naar het volgende?Vanaf twee januari beginnen we definitief met onze nieuwe werking. Het zal voor iedereen nog wat zoeken zijn, maar we moeten erin geloven dat dit het begin is van een nieuwe S4, die zichzelf zal bewijzen!

Genoeg over het werk. Na ons eerste jaar werken hadden Niels en ik dringend nood aan wat vakantie. Deze vakantie zou trouwens een schitterende voorbereiding zijn op mijn screening van september. Oké halt, ik ben opnieuw over het werk bezig...oké onze vakantie dus. Het werden twee weken Maureillas. Doordat we op het einde van het seizoen zijn gegaan, was het lekker rustig op onze camping en hadden we zeeën van plaats. (http://www.campinglesbruyeres.com/). Het was trouwens een schitterende camping en een aanrader voor iedereen! We leerde er ook twee toffe vrienden kennen: Jacques et Jacquelline. Elke morgen maakte zij ons stipt om negen uur wakker voor het ontbijt met hun leuke tunetjes... Hier een foto van onze nieuwe vrienden:

Maureillas was een schitterende vakantiebestemming. Vlak bij de Spaanse grens en vol Catelaanse invloeden. Tapas, sangria, zon, zee en strand... wat kan een mens zich meer wensen? Doordat we vlak bij de Spaanse grens gelegen waren,waren we maar op anderhalf uurtje van Barcelona. Een dagje Barcelona mocht dus zeker niet ontbreken. Temperaturen van 30 graden? Daar konden ze hier in Belgie enkel maar van dromen! Maureillas ligt niet ver van de bergen, niet ver van de zee, niet ver van Spanje en niet ver van Barcelona... je hebt er 350 dagen zon en warme temperaturen... moet ik nog meer zeggen om je te overtuigen?Foto's kan je terugvinden op mijn space, begin alvast te watertanden! (http://chiquitatje85.spaces.live.com/)

en ten slotte om af te sluiten...vannacht droomde ik van een vlinder. Het was een mooie vlinder met prachtige kleuren die flikkerde in het zonlicht dat mijn kamer binnenviel. Het was wel een hele grote vlinder... Maar zoals sommigen weten, heb ik een panische angst voor vlinders.Dus in plaats van deze vlinder te bewonderen, kroop ik angstig onder de lakens om stiekem te komen piepen en dit mooie natuurproduct gade te slaan. 's Morgens werd ik wakker en ik stelde mij echt vragen bij deze droom. Waarom droom ik nu ineens over zo een prachtige vlinder? Ik ging op internet op zoek naar betekenissen van dromen en dit was het resultaat:

Als je droomt over een vlinder duidt dit op een behoefte om in te burgeren. Vlinders staan symboor voor creativiteit, romantiek, plezier en spiritualiteit. Je zou een transformatie kunnen ondergaan naar een nieuwe manier van denken...

En er zit een waarheid in... Of hoe dromen je toekomst kunnen voorspellen...

Gebeten door de communicatie...

Bijna vier jaar geleden, maakte ik de eerste sprong in de duisternis en er zouden er nog vele volgen...

Gelukkig kom ik nu tot het besluit dat deze sprong de moeite waard was. Een kleine verduidelijking bij de gedachte die net door mijn hersenkronkels vloog. Of in een andere woorden, een vlucht door mijn voorbije vier levensjaren.

Jarenlang heb ik gedroomd over een succesvolle carrière als advocate gecombineerd met een leven als politica. Aangemoedigd door vrienden die zeiden dat dit zeker iets voor mij zou zijn, was ik zeker van mijn doel. Op 27 september 2002 spatte deze droom echter vlug uit elkaar. Toen mijn vader onverwacht stierf, wist ik dat er belangrijkere dingen waren dan het maken van een carrière en het verdienen van geld. Ik zag het niet zitten om nog op de schoolbanken te zitten tot aan m'n 24ste en pas aan het echte leven te kunnen beginnen op mijn 27.(met veel respect voor diegenen die het wel kunnen!) Het leek mij zo'n verspilling van tijd en mijn prioriteiten veranderden. Natuurlijk had ik nu wel een probleem... Wat zou ik dan wel worden?

De Sid-in beurs van het zesde middelbaar bracht me de oplossing. Was al bij elke mogelijke school gaan luisteren, had al elk mogelijk beroep gehoord, maar niets dat me aansprak. Maar geluk ligt soms in een klein hoekje... De Katholieke Hogeschool Mechelen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de uitleg die er gegeven werd lag me wel. "Bij ons heb je maar één ding nodig: zin in communiceren..." Door mijn mondigheid leefde ik altijd met de gedachte om de richting rechten te volgen. Maar waarom zou ik mijn mondigheid niet kunnen gebruiken in een richting als Public Relations? Spreken voor een publiek, voeren van reclamen en het schrijven van artikels? Ik was er al eens mee geconfronteerd geweest tijdens een workshop van Piazza del Arte in datzelfde bewuste zesde jaar. Voor ons evenement legde ik contacten met de pers, bezorgde ik teksten voor onze website, nam ik internviews af enz. Dit lag me wel. Het was een gok, want nog nooit in mijn leven had ik bij deze optie stilgestaan, maar ik moest iets doen, waarom de gok dan niet wagen?

Nu vier jaar later...en nog steeds gebeten door de communicatie. Noem het beroepsmisvorming, noem het een verslaving, noem het een job, noem het een hobby, mij om het even, maar het boeit me.Tijdens mijn drie succesvolle jaren studie die ik met glans doorstaan heb, kreeg ik vele cursussen en boeken onder ogen die telkens draaiden rond het zelfde onderwerp...Communicatie. Sommige mensen worden het beu na enkele jaren, maar (gelukkig) is dit niet voor mij het geval. Het blijft me boeien. Voor m'n beroep (bege)leid ik enkele (interne) communicatieprojecten en als medewerker van de dienst operationele communicatie blijf ik dagelijks in contact staan met dit fenomeen dat de laatste jaren een sterke opmars heeft gemaakt in vele bedrijven. Vele bedrijfsleiders beseffen immers (eindelijk) dat communicatie belangrijk is in het succes van hun bedrijf. De communicatie kan je immers maken of kraken. Dagelijks leer ik nieuwe dingen bij en met veel plezier blijf ik al deze nieuwe dingen ontdekken... Ik weet het nu wel zeker... Communicatie is een deel van mijn leven en ik zou het enorm moeilijk hebben om dit te moeten missen in mijn leventje. Het klopt dus, dat dromen veranderen gedurende je levensweg. Advocate zal ik nooit worden, maar een carrière in de politiek? Never say never... ik sluit het dus zeker niet uit ;o). En ondertussen? Blijf ik dromen over nieuwe ambtities, nieuwe uitdagingen en een nieuwe stap in mijn leven...

Een klein beetje het zuiden van Frankrijk...

In ons kleine Belgenlandje... Terwijl enkele zomerse bestemmingen last hebben van een overvloed aan regen (Spanje), kunnen wij genieten van een heerlijke "lente?" zon... We bereiken zomerse temperaturen en... daar wordt deze kleine meis alleen maar vrolijker van (ja het kan nog vrolijker!)

's avonds lekkere coctails drinken op een terrasje..en dit in april? Lekker genieten!

Toch vrees ik ergens dat we inderdaad nu moeten profiteren, want dat dit heerlijke zomerweertje wel eens zou kunnen betekenen dat juli en augustus letterlijk en figuurlijk in het water kunnen vallen... Maaaaaar... dat is nog drie maandjes, dus intussen? Just enjoy!

Zonnebrillen, korte rokjes, zomerse topjes,... ze worden allemaal uit de kast gehaald en fier geshowd en ik moet zeggen...het doet deugd! Zeker als je nog eens lekker veel verlof hebt tijdens deze zomerse dagen. De maand mei telt voor mij exact 15 werkdagen... En wie zij ook alweer dat werken niet leuk was? Lang leve de overheid, lang leve de verlofdagen, maar nog belangrijker? Lang leve het werk dat ik supergraag doe! Ik begin hoe langer hoe meer te beseffen dat ik veel geluk heb gehad door onmiddellijk mijn droomjob te vinden... Dromen kunnen natuurlijk veranderen, maar iets diep van binnen zegt dat dit nog niet voor morgen zal zijn!

Met deze zomerse temperaturen kan ook mijne Nijne bol zijn nestje weer verlaten en genieten van het overheerlijke gras dat zijn maagje de komende weken (maanden?) zal vullen. Mijne held heeft nu zijn volledig eigen ren op het gras, met speelgoedjes en brugjes... genieten dat het beestje doet :).

Ondanks de vele zonnestralen, kan een mens af en toe ook in een dipje geraken.. Zeker wanneer je iemand terugziet die je liever niet had teruggezien omdat hij zoveel herinneringen bovenhaalt... Dan kom je tot een pijnlijk beseffen dat het gemis diep van binnen nog leeft...

Ach... kga hier niet met een triestige noot eindigen...Leuke primeur? 11-12-13 mei zitten Niels en ik in la Douce France!!! In e poepesjiek hotelleke zullen wij (met enige vertraging) ons eerste vijf jaartjes vieren!! Wat kan liefde soms mooi zijn... ;o) En met deze eindig ik waarmee ik begonnen ben... La Douce France...

Wie had dat ooit gedacht?

Onderscheiding voor KHM
Bij de criticasters van onze school valt nu wellicht een stilte. Maar geloof het of niet, de KHM geniet van een hoog opleidingsniveau. Dat bleek uit een onderzoek van de visitatiecommissie, een commissie van externe deskundigen die het hoger onderwijs evalueren. De vier opleidingen Journalistiek, Office Management, Communicatiemanagement en Verpleegkunde behoren tot de beste in Vlaanderen.
Dit bericht las ik vanmorgen toen ik even langsging op het hamjournaal. Was ik toch wel even fier zeg. Nu moet ik toegeven, en ik denk velen met mij, dat je je gedurende je opleiding je hier toch serieus vragen over stelt ;o), maar al bij al kan ik iedereen onder jullie gerust stellen. Ik merk elke dag op mijn werk dat ik inderdaad kan terugvallen op een goede opleiding, waar ik van AL de aspecten binnen het vakgebied heb kunnen genieten. En inderdaad... de campagnes, de stage, het eindwerk... het heeft mij goed gedaan om mijn opleiding toe te passen in de werkelijkheid.
Zo begint een mens zijn dag wel eens met een glimlach natuurlijk. En ach..daarenboven moet ik deze week maar drie dagjes gaan werken... DUSSSS.. ik voel mij wel goed ;o). Misschien dat ik dan nu best ook kan stoppen met hier weer een hele blog vol te lullen en kan ik best gewoon beginnen werken... en intussentijd mag het gezegd worden...

"Ik ben fier een Hammer (geweest) te zijn"

Ambetantenaren...

Ondertussen is er alweer een nieuw jaar begonnen... 2007... waarschijnlijk weer een jaar vol ups-en downs..maar ach dat is het leven zeker en die downs horen er gewoon bij. En desondanks dat er in 2006 ook vele downs waren, kijk ik toch met een grote glimlach terug op het voorbije jaar. Door het behalen van mijn diploma en het vinden van een job, kon voor mij nu echt een heel nieuw leven beginnen en ik ben blij dat ik die stap eindelijk heb kunnen zetten... het doet deugd. Maar nu terug naar 2007..

Yezz Yezz, ik ben nog steeds een trouwe overheidsmedewerker :). Wat moest ik lachen toen ik onze Quickie zijn uitspraken hoorde doen over de "ambetantenaren", en hij heeft het misschien wat te cru voorgesteld, maar ergens zat er wel een waarheid in zijn woorden. Een screening in bepaalde overheidsinstellingen zou zeker nuttig zijn, want er zit volgens mij toch heel wat volk niet echt op zijn plaats.En jah... natuurlijk telt bij de overheid de 20-80 regel... dat heb ik zelf mogen ervaren.. jammer genoeg behoor ik tot die 20% die 80% van het werk uitvoeren..soms wel balen, maar eigenlijk? geniet ik ervan :). Ik heb altijd graag bij de overheid willen werken en als het nog eens kon ook nog in de communicatie en nu ik de job ook echt aan het uitvoeren ben? ik moet zeggen, voor mij is het een droomjob! Die interne communicatie ligt mij volledig en ach het mag wel is gezegd zijn: kheb superfijn collega's :) Kan het dan beter? Kleine glimp van de collega's?zie foto

Maar men drukke leventje heeft jammer genoeg ook wat nadelen. Aangezien ik de week het liefstv an al gewoon rustig thuis ga ete en nog wa in de zetel ga snoezen, resten er alleen nog mijn weekends, die voor de komende weken al serieus volgeboekt zijn... aan al de vriendjes en vriendinnetjes: bedankt voor het geduld en wees gerust ik ben jullie niet vergeten!! Denk dat binnekort de situatie zich wel zal stabiliseren,maar ja, nu zijn we nog volop bezig met ons nieuwjaarsbezoekjes... Maar ik beloof plechtig dat ik voor iedereen een paar uurtjes zal vrijmaken!

Och een mens zal wel altijd iets hebben om te klagen denk ik... en als je dan ziet waar sommigen over tobben... ach jah... ik ga mij er niet meer in ergeren, want het leven lacht mij op dit moment gewoon toe ;o). Volgend weekend ben ik weekendje naar Oostduinkerke..mmm gastronomisch weekendje... mhizi, en al zeker één keer een vismenuutje... mmmmmmmmmm Waren we al maar zo ver...

Folks, tot mijn volgende blog!!